Hieronder lees je wat zijn verhaal met mij doet en wat ik denk dat werkgevers van expats aan winst laten liggen.
Werk en passie
Vanwege mijn expertise; emotionele begeleiding aan Nederlanders die met migratie te maken hebben (aanstaand vertrek, emigratie, uitzending, remigratie en achterblijvers), is er voor mij niet alleen volop werk, maar lees ik er ook graag over. Met name waargebeurde verhalen. Mijn passie “Emotionele Intelligentie”, is een van de actoren die keer op keer terugkomen in de moraal en inhoud van een verhaal. Vooral bij grote veranderingen (die migratie met gemak veroorzaakt) speelt de hoogte van EQ een grote rol bij het succesvol laten zijn van een nieuwe status quo. En dat is niet  gemakkelijk te behalen. Met professionele ondersteuning wordt de kans wel vergroot. Verhalen kunnen groei hierin mooi weergeven en de persoonlijke reis die daarvoor nodig is. Die verhalen vervelen mij nooit.
Ik ben een beetje misselijk
Zo ook kwam een boek over remigratie voorbij. ‘Heerlijk’, dacht ik, ‘Die moet ik hebben’. Ik keek uit naar de envelop op de mat, want dan kon ik mij wederom begraven in de bank en verdwijnen in een verhaal.
Zo geschiedde. Het eerste gedeelte las lekker weg. Herkenbaar, grappig en bewonderingswaardig. Totdat….
Bij hoofdstuk 4, de schrijver letterlijk het afscheid van 7 jaar uitzending Curacao gaat omschrijven. Hoe dat gaat voor hem, zijn vrouw en zijn kinderen. Ik begin mij niet lekker te voelen. Mijn buik roept mij aan te stoppen met lezen, niet blootgesteld willen worden aan deze confrontatie. ‘Morgen weer verder’, wordt er vanuit mijn diepste geschreeuwd.
‘WTF! Wat gebeurt er met mij? Word ik hier nou emotioneel van?’ Was het het verdriet van de kinderen uit dit verhaal soms wat mij raakte, of van mezelf of van mijn eigen kinderen of van hen of….Wat is er aan de hand? Het waren maar een paar zinnen uit een heel hoofdstuk over afscheid! Ik verbaas mezelf.
Context
Mijn eerste remigratie: In december 2005, kwam ik na 8 jaar wonen in Australië, aan in Nederland met mijn gezin. Tweede remigratie: In 2015, kwam ik terug met de helft van het gezin na 5 jaar wonen in Denemarken. Het terugkom-traject was anders dan de eerste keer. Deze tweede keer werd over 2 jaren verspreid. Dus hebben we lang gescheiden moeten wonen, wat uiteindelijk op 7 jaar uit kwam voordat de laatste van ons gezin geremigreerd was.
Dat laatste was geen prettige tijd. Sterker nog, soms ronduit klote. Maar we zijn sinds 2017 weer bij elkaar. We werken weer en studeren en hebben het leuk. Het waren ook leerzame tijden waarvan we de kennis in de toekomst kunnen toepassen.
“WTF! Wat gebeurt er met mij? Word ik hier nou emotioneel van?”
Dus wat doet deze emotie ineens bij mij om de hoek te kijken? Waarom schreeuwt mijn buik zo hard? Ik sluit het boek, nadat ik het hoofdstuk toch uitgelezen heb en spreek met mezelf af, ‘Een ander moment verder’.
Het gekke is, als een cliënt in mijn praktijk met soortgelijke verhalen komt, heb ik totaal geen last van tegenoverdracht*, zoals dat met een mooie term heet. Ik sta tijdens mijn werk niet stil bij mijn eigen leven. Gelukkig maar, want dat zou mijn client echt te kort doen.
Geen ontspanning, maar aan de slag
Het lezen was bedoeld om te ontspannen, waar dit Pinksterweekend voor ons voor bedoeld was. Maar in plaats daarvan deed de schrijver stiekem een laadje bij me open. Ik moet er wel mee aan de slag, vind ik achteraf, want mijn detective gen als therapeut is geactiveerd en er blijkt nog wat leerstof over mezelf in dat laadje te liggen die ik blijkbaar nog niet ken. Ik wil nu natuurlijk wel beter begrijpen hoe dit voor mij zit. Die pijn, die misselijkheid die door een verhaal van een ander bij mij wordt opgewekt.
No pain, no gain
Gisteren leek mijn rouw toch nog rauw. Wie weet krijg ik in de toekomst op een onverwacht moment, weer zo’n wake-up call. (Ik wil tenslotte dit boek nog uitlezen. 🙈)
No pain, no gain, zeg ik mijn clienten weleens, maar dat geld voor mij ook. En terecht. Door de pijn heen werken brengt verhoging van je EQ waardoor (persoonlijk) succes kan worden vergroot. Zo kan ik me dankbaar voelen dat dit laadje open is getrokken. Wijzer worden is ook een mooi en soms zelfs een leuk proces. Waarom dan niet aangaan?
Remigratie is geen kattenpis
Dat remigratie zwaar kan zijn voor expats en emigranten, dat wist ik wel. Persoonlijke ervaringen, ervaringen van mijn clienten en uit de informatie die de wetenschap geeft op vertrek en terugkeer, is me dat ondertussen duidelijk.
Uit mijn groeipijn-moment blijkt maar weer hoe belangrijk het is alert op je emoties te blijven, vooral bij grote levensgebeurtenissen.
Remigreren is geen kattenpis. Het is echt serious stuff. Remigreren is ook verlies, rouw, verwarring, onbegrepen voelen, waar hoor ik thuis? Zijn mijn vrienden zo veranderd of ben ik het? Etc. Dit geldt voor volwassenen en hun kinderen. Net als de schrijver, maak ook ik mij o.a. sterk voor de nazorg van remigranten. Niet alleen, omdat ik het zelf heb ondergaan, maar ook omdat niet iedereen in staat is de fenomenen van remigratie te begrijpen of aan te zien komen.
Dus werkgever, er is nog winst te behalen!
De remigrant zelf, kan aan de bel trekken voor hij/zij in de ziektewet komt wegens persoonlijke problematiek. Meestal is de drempel hoog voor hulp op emotioneel vlak, want je bent immers niet ziek dus waarom hulp?
Maar ook bedrijven die expats uitzenden, bijvoorbeeld, Â kunnen hier nog best wat meer winst behalen. Denk maar aan de kosten van ziekteverzuim binnen een organisatie? Of een (diep) ongelukkig gezinslid van jouw expat? Moet jouw medewerker eerst (ernstige) problemen ervaren om hulp te krijgen/vinden, of zijn lopende gesprekken in emotionle mentoring al voldoene een expat aan het werk te houden? Voor, tijdens en na zijn/haar uitzending. Het is volgens mij geen rocket science.
We weten allemaal dat problemen thuis of op het werk invloed hebben op de motivatie en inzet van een werknemer. Dit geldt dus ook voor de expat en expatgezinnen. Een gemiste kans om daar geen aandacht aan te besteden. Voor de werkgever en werknemer. Je bent immers niet psychisch ziek als je je rot voelt voor of tijdens uitzending of bij remigratie, maar gewoon tijdelijk emotioneel uit balans. Counselingsgesprekken kunnen al een hoop support geven. Emotioneel slimmer personeel zal veel meer kunnen betekenen voor jouw bedrijf.
En dan nog dit
Ondanks mijn eigen emoties, (counselors zijn ook mensen😅) ben ik gelukkig in staat jou te woord te staan en een luisterend oor te bieden. Dus mocht jij een keer willen sparren over emotionele groeipijn na remigratie, of welke stadia van migratie dan ook, dan ben je van harte welkom voor een gratis kennismakingsgesprek bij mij. Wie weet kan ik je verder helpen de groei tot een nog betere versie van jezelf te krijgen.
Dit geldt natuurlijk ook voor werkgevers: Mocht je meer willen weten over mijn dienst en wat het jouw bedrijf kan bieden, dan hoor ik het graag. Een vrijblijvend gesprek tijdens een kopje koffie is al snel te organiseren.
We spreken elkaar. Tot dan.Â
Â
Suzanne Brand-van der Werf
EQCounseling
06-57881144
info@eqcounseling.nl
Globetrotting with insight
*De eigen overdracht van de therapeut op de patiënt. Deze overdracht hoeft niet per se veroorzaakt te zijn door overdracht van de patiënt, maar kan ook samenhangen met associaties die de patiënt oproept bij de therapeut.