Hun onderwerp voor deze uitzending  “Nederlanders over hun cultuur”, of Nederlanders emigratie plannen hadden en waarom, wilden ze verder uitdiepen.
Ik nam vroeg de trein. Forenzen alom. Ik, als thuiswerker bevind mij zo eens in de 10 jaar in de trein, dus realiseerde ik mij hoe vol deze zit en de gehele rit bleef zitten. Dat het moeilijk moet zijn het fileprobleem op de Nederlandse wegen op te lossen terwijl het publieke transportsysteem al zo intensief wordt gebruikt, snap ik wel. Anderhalf uur observatie van en fascinatie over mijn medereizigers liet mij uiteindelijk komen tot een stad waar ik nog niet eerder was geweest, Tilburg en in een setting wat voor mij, net als voor deze studenten, voor het eerst was, namelijk een heuse radiostudio.
Na een kennismaking, mocht ik plaatsnemen tussen 2 jongeren die wat zenuwachtig en gespannen klaar stonden om hun uiterste best te gaan doen. Ik kon zien dat ze wilde leren. Ervaring wilde opdoen. Mijn vak, mijn kennis, mijn deskundigheid…was op dat moment secundair. En terecht. Voor hen was het een moment van nieuwe dingen leren voor hun toekomst.
Wat zat erin voor mij? Ik kreeg de gelegenheid om kort te vertellen wat mijn vak en specialiteit inhoud. Ik heb geleerd dat voxpop een journalistieke term is voor  ‘de mening van de gewone man of vrouw in de straat over een bepaald onderwerp’. En ik heb genoten. Genoten van leerlingen die zichzelf willen verbeteren en de leerkrachten die ze met passie daarin bij willen staan.
Op de terugweg ben ik lopend naar het station gegaan. Een wandeling van een half uurtje. Genietend van een geslaagde ochtend. En de conclusie dat ik vaker met de trein ga, want mensen blijven prachtige fenomenen!